Gdy wiele przełączników połączonych jest w ramach jednej struktury
drzewiastej, wystąpienie pętli przełączania jest mało prawdopodobne. Jednak
sieci komutowane są zwykle zaprojektowane tak, aby zapewnić ścieżki nadmiarowe,
co ma gwarantować niezawodność i odporność na błędy.
Występowanie ścieżek nadmiarowych jest pomocne, jednak zastosowanie
ich może nieść za sobą niepożądane efekty uboczne. Pętla przełączania jest
jednym z takich efektów. Pętla przełączania może wystąpić przez przypadek lub
być konsekwencją świadomego działania. Może ona doprowadzić do burzy
rozgłoszeń, która gwałtownie obejmie całą sieć. Aby zapobiec możliwości
powstania pętli, przełączniki wyposażone są w oparty na standardach protokół
drzewa opinającego (STP). Każdy przełącznik w sieci LAN, który wykorzystuje
protokół drzewa opinającego (STP), wysyła przez każdy swój port specjalne
komunikaty zwane jednostkami BPDU (ang. Bridge Protocol Data Unit), aby
zakomunikować innym przełącznikom swoją obecność i umożliwić wybór mostu
głównego sieci. Następnie przełączniki wykorzystują algorytm drzewa opinającego
w celu identyfikacji i zamknięcia ścieżek nadmiarowych.
Każdy port
przełącznika używającego algorytmu drzewa opinającego znajduje się w jednym z
pięciu stanów: 
- Blokowanie
- Nasłuch
- Zapamiętywanie
- Przesyłanie
- Wyłączony
Port może przechodzić z jednego stanu do innego w następujących
cyklach:
- od inicjacji do blokowania
- od blokowania do nasłuchu lub zablokowania
- od nasłuchu do zapamiętywania lub zablokowania
- od zapamiętywania do przesyłania lub zablokowania
- od przesyłania do zablokowania
Wynikiem zidentyfikowania i wyeliminowania pętli z wykorzystaniem
protokołu STP jest powstanie hierarchicznej struktury drzewiastej wolnej od
zapętleń. Alternatywne ścieżki są jednak w dalszym ciągu dostępne i mogą być
wykorzystane w razie potrzeby.