Technologia 10BASE2 została wprowadzona w roku 1985. Proces
instalacji stał się prostszy dzięki mniejszemu rozmiarowi i wadze oraz większej
elastyczności kabla. Ta technologia jest nadal używana w starszych sieciach
natomiast stosowanie jej w nowych instalacjach nie jest zalecane, podobnie jak
sieci 10BASE5. Jest ona tania i nie wymaga stosowania hubów. Także w jej
wypadku trudno jest znaleźć na rynku odpowiednie karty sieciowe.
Również
w technologii 10BASE2 wykorzystywane jest kodowanie typu Manchester. Komputery
w sieci LAN są łączone ze sobą za pomocą nieprzerwanego łańcucha odcinków kabli
koncentrycznych. Kable przyłącza się do złączy typu T na kartach sieciowych za
pomocą złączy BNC.
W technologii 10BASE2 jako wewnętrzną żyłę używa się
linki. Każdy z maksymalnie pięciu segmentów kabla koncentrycznego może mieć
długość do 185 metrów, a każda stacja jest podłączona bezpośrednio do złącza
BNC typu T na kablu.
Tylko jedna stacja może transmitować dane naraz,
gdyż w przeciwnym razie nastąpi kolizja. Również w technologii 10BASE2 używany
jest tryb półdupleksu. Maksymalna szybkość transmisji w technologii 10BASE2
wynosi 10 Mb/s.
Do pojedynczego segmentu 10BASE2 można przyłączyć do 30
stacji. Spośród pięciu kolejnych segmentów między dwiema stacjami tylko do
trzech z nich mogą być podłączone komputery.
