Zadaniem routerów jest wybór trasy dla pakietów od źródła do celu w
sieci LAN oraz zapewnienie łączności z siecią WAN. W środowisku sieci LAN
router ogranicza rozgłaszanie, udostępnia usługi określania lokalnych adresów,
takie jak ARP i RARP, oraz umożliwia segmentację sieci przy wykorzystaniu
struktury podsieci. Aby realizacja tych usług była możliwa, router musi być
podłączony do sieci LAN i WAN.
Oprócz wybrania typu kabla, trzeba także
określić, czy należy użyć złącza DTE, czy też DCE. Złącze DTE jest końcówką
łącza WAN podłączoną do urządzenia użytkownika. Złącze DCE zwykle stanowi
punkt, w którym odpowiedzialność za dostarczenie danych przechodzi w ręce
dostawcy usług.
W przypadku bezpośredniego połączenia z dostawcą usług
lub takim urządzeniem, jak jednostka CSU/DSU, które będzie generowało sygnał
taktujący, router jest urządzeniem DTE i wymaga użycia kabla szeregowego DTE.
Jest to typowa sytuacja w przypadku podłączania routera. Jednak w
niektórych przypadkach to router musi pełnić funkcję urządzenia DCE. W
środowisku testowym realizacja bezpośredniego połączenia dwóch routerów wymaga,
aby jeden z nich pełnił rolę urządzenia DTE, a drugi — urządzenia DCE.
Wykonując okablowanie routerów do połączenia szeregowego, można skorzystać z
portów wbudowanych lub modułowych. Typ użytego portu będzie miał wpływ na
składnię, której trzeba będzie użyć do skonfigurowania każdego interfejsu.
Interfejsy routerów o stałych portach szeregowych mają oznaczenie typu portu
i numeru portu.
Interfejsy routerów o modułowych portach szeregowych mają oznaczenie typu
portu, gniazda i numeru portu.
Gniazdo jest miejscem, w którym umieszcza się moduł. Aby skonfigurować
port na karcie modułowej, należy zdefiniować interfejs, używając składni
„/". Na
przykład, gdy interfejs jest szeregowy, moduł jest zainstalowany w gnieździe 1,
a numer portu jest równy 0, należy użyć składni „serial 1/0".