Uzyskiwanie adresu IP
Zarządzanie adresami IP przy użyciu protokołu DHCP

Protokół dynamicznej konfiguracji hostów DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) jest następcą protokołu BOOTP. W przeciwieństwie do protokołu BOOTP protokół DHCP pozwala hostowi pobierać adres IP dynamicznie, dzięki czemu administrator sieci nie musi tworzyć oddzielnych profili dla każdego urządzenia. Do używania protokołu DHCP konieczne jest jedynie zdefiniowane zakresu adresów IP na serwerze DHCP. Host, przyłączając się do sieci, kontaktuje się z serwerem DHCP i żąda przypisania adresu. Serwer DHCP wybiera adres i wydzierżawia go temu hostowi. Protokół DHCP pozwala na pobranie całej konfiguracji sieciowej komputera w jednym komunikacie.   Oznacza to pobranie wszystkich danych przesyłanych w komunikacie BOOTP oraz wydzierżawionego adresu IP i maski podsieci.

Główną zaletą protokołu DHCP w porównaniu z protokołem BOOTP jest możliwość obsługi użytkowników mobilnych. Mobilność umożliwia użytkownikom swobodną zmianę połączeń sieciowych w zależności od miejsca pracy. Nie ma tutaj występującej w systemie BOOTP potrzeby przechowywania stałego profilu dla każdego urządzenia przyłączonego do sieci. Ważną zaletą protokołu DHCP jest możliwość wydzierżawienia adresu IP oraz odzyskania go w celu przypisania innemu użytkownikowi, gdy pierwszy użytkownik zwolni ten adres. Oznacza to, że protokół DHCP umożliwia utworzenie relacji jeden do wielu między adresami IP i komputerami, a także że adres jest dostępny dla każdego, kto przyłącza się do sieci. Proces działania DHCP jest opisany krok po kroku na Rysunkach od do .


Laboratorium

Ćwiczenie w laboratorium: Konfigurowanie klienta DHCP

W tym ćwiczeniu zostanie przedstawiony protokół dynamicznej konfiguracji hostów DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) oraz pokazane konfigurowanie komputera sieciowego jako klienta protokołu DHCP tak, aby używał usług DHCP.

Łącza WWW