Rozwój sieci danych zawdzięczamy faktowi stosowania na
mikrokomputerach aplikacji biznesowych.
Z początku, mikrokomputery nie były ze sobą połączone, podobnie jak
terminale komputerów klasy mainframe, nie istniała więc wygodna metoda wymiany
danych między wieloma mikrokomputerami.
Stało się oczywiste, że przenoszenie danych przy użyciu dyskietek
(stosowanie sieci Sneakernet) nie jest ani na tyle wydajne, ani oszczędne, aby
nadawało się do zastosowań w biznesie. Taki sposób przenoszenia danych
sprawiał, że były one przechowywane w wielu kopiach. Każda modyfikacja pliku
pociągała za sobą konieczność jego ponownego rozpowszechnienia wśród
pracowników, którym był potrzebny. W przypadku jednoczesnego zmodyfikowania
pliku przez dwie osoby próba rozpowszechnienia zmian mogła powodować utratę
jednego zbioru modyfikacji. Przedsiębiorstwa potrzebowały dobrego rozwiązanie
trzech następujących problemów:
- Jak uniknąć powielania urządzeń i zasobów?
- Jak wydajnie się komunikować?
- Jak zbudować sieć i zarządzać nią?
Zorientowano się, że technika sieciowa może zwiększyć wydajność przy
jednoczesnym obniżeniu kosztów. Prędkość wdrażania i upowszechniania się sieci
zaczęła dorównywać tempu wprowadzania nowych technologii i produktów sieciowych
na rynek. We wczesnych latach 80. XX w. nastąpiło masowe upowszechnienie sieci
komputerowych, pomimo tego, że początkowo ich rozwój nie był zorganizowany.
W połowie lat 80. pojawiające się technologie sieciowe były tworzone na
bazie różnego sprzętu i oprogramowania. Każda firma produkująca urządzenia i
oprogramowanie sieciowe stosowała własne standardy. Tworzenie indywidualnych
standardów wynikało z panującej na rynku konkurencji. W wyniku tego wiele
technologii sieciowych było ze sobą niezgodnych. Wzajemna komunikacja sieci
opartych na różnych specyfikacjach stawała się coraz trudniejsza. Wdrożenie
nowego sprzętu często powodowało konieczność wymiany starych urządzeń
sieciowych.
Jednym z wczesnych rozwiązań tych problemów było utworzenie
standardów sieci lokalnych LAN.
Ze względu na to, że standardy LAN zawierały otwarty zbiór wytycznych
dotyczących projektowania sprzętu i oprogramowania sieciowego, urządzenia
produkowane przez różne firmy mogły stawać się zgodne z systemami konkurencji.
Pozwoliło to na ustabilizowanie się implementacji sieci LAN.
W systemie
LAN każdy dział firmy jest rodzajem elektronicznej wyspy. Wraz ze wzrostem
znaczenia komputerów dla przedsiębiorstw stało się jasne, że sieci LAN nie są
rozwiązaniem wystarczającym.

Pojawiła się potrzeba opracowania sposobu szybkiej i wydajnej
wymiany informacji nie tylko w ramach jednej firmy, ale także między
przedsiębiorstwami.
Rozwiązaniem stało się utworzenie sieci miejskich MAN (ang.
metropolitan-area network) i sieci rozległych WAN (ang. wide-area
network). Ponieważ sieci WAN pozwalały na łączenie użytkowników
rozproszonych na dużych obszarach geograficznych, możliwa stała się wzajemna
komunikacja na wielkie odległości. Rysunek
przedstawia porównawczo rozmiary sieci LAN i WAN.