Wprowadzenie

Protokół IP jest najważniejszym protokołem routowanym używanym w Internecie. Zastosowanie adresowania IP pozwala na przesyłanie pakietów ze źródła do celu przy użyciu najlepszej dostępnej ścieżki. Propagacja pakietów, zmiany enkapsulacji, protokoły zorientowane połączeniowo i bezpołączeniowe są równie ważne dla zagwarantowania właściwego przesyłania danych do celu. W tym module dokonano przeglądu wszystkich wymienionych funkcji.

Dla osób poznających zagadnienia sieciowe różnica pomiędzy protokołami routującymi (protokołami routingu) a protokołami routowanymi stanowi źródło częstych pomyłek. Wyrazy te brzmią podobnie, ale mają całkowicie różne znaczenia. W module tym przedstawione zostały także protokoły routingu, które umożliwiają routerom tworzenie tablic pozwalających określić najlepszą ścieżkę do dowolnego hosta w Internecie.

Nie ma dwóch takich samych organizacji na świecie. Co więcej, system adresów podzielonych na trzy klasy (A, B i C) nie jest odpowiedni dla wszystkich organizacji. Jednakże system adresowania z podziałem na klasy pozwala na pewną elastyczność polegającą na możliwości tworzenia podsieci. Zastosowanie podsieci umożliwia administratorom sieci określenie rozmiarów fragmentów sieci, na których będą operować. Po ustaleniu podziału sieci maska podsieci może być użyta do określenia położenia każdego urządzenia w sieci.

Po zakończeniu tego modułu uczestnicy kursu powinni potrafić:

  • Opisać protokoły routowane.
  • Wymienić etapy enkapsulacji danych w intersieci podczas przesyłania danych do jednego lub więcej urządzeń warstwy 3.
  • Opisać dostarczanie zorientowane połączeniowo i bezpołączeniowe.
  • Nazwać pola pakietów IP.
  • Opisać proces routingu.
  • Porównać i zestawić różne typu protokołów routingu.
  • Wymienić i opisać niektóre z metryk wykorzystywanych w protokołach routingu.
  • Wymienić kilka możliwych zastosowań podsieci.
  • Określić maskę podsieci dla danej sytuacji.
  • Określić identyfikator podsieci na podstawie maski podsieci.