Sieć bezprzewodową można zbudować przy użyciu znacznie mniejszej
ilości okablowania niż w wypadku innych sieci. Sygnały bezprzewodowe to fale
elektromagnetyczne rozchodzące się w powietrzu. W sieciach bezprzewodowych do
przenoszenia sygnałów z jednego komputera do innego bez stałego połączenia
kablowego wykorzystywane jest promieniowanie elektromagnetyczne o
częstotliwościach radiowych (RF, ang. Radio Frequency), generowane przez
lasery, o częstotliwościach w zakresie podczerwieni (IR, ang. Infrared) oraz
mikrofale (łączność satelitarna). Okablowanie występuje tylko w punktach
dostępu do sieci. Stacje robocze znajdujące się w zasięgu sieci bezprzewodowej
można łatwo przenosić bez potrzeby rozłączania i podłączania okablowania
sieciowego.
Komunikacja bezprzewodowa jest powszechnie stosowana, jeśli
chodzi o komputery znajdujące się w ruchu. Dzieje się tak w wypadku
telepracowników, samolotów, satelitów, sond kosmicznych, promów kosmicznych i
stacji kosmicznych.
Podstawowymi elementami sieci bezprzewodowej są
urządzenia nazywane nadajnikami i odbiornikami. Nadajnik przekształca dane
źródłowe w fale elektromagnetyczne (EM, ang. electromagnetic), które są
przesyłane do odbiornika. Odbiornik przekształca te fale elektromagnetyczne
ponownie w dane, które są dostarczane do urządzenia docelowego. Aby możliwa
była dwukierunkowa komunikacja, każde z urządzeń musi być wyposażone zarówno w
nadajnik, jak i w odbiornik. Wielu producentów urządzeń sieciowych łączy
nadajnik i odbiornik w jedną jednostkę. Takie urządzenie nosi nazwę
„nadajnik-odbiornik" (ang. transceiver) lub „bezprzewodowa karta
sieciowa". Wszystkie urządzenia w bezprzewodowej sieci LAN (WLAN) muszą
być wyposażone w odpowiednie bezprzewodowe karty sieciowe.
W przypadku sieci komputerowych najczęściej wykorzystywanymi technikami
bezprzewodowymi są IR (podczerwień) i RF (częstotliwości radiowe). Technika IR
ma swoje wady. Aby działanie takiej sieci było możliwe, stacje robocze i
urządzenia cyfrowe muszą znajdować się „na linii wzroku" nadajnika. Sieci
wykorzystujące promieniowanie podczerwone stanowią dobre rozwiązanie, jeśli
wszystkie urządzenia cyfrowe wymagające połączenia z siecią znajdują się w
jednym pomieszczeniu. Sieć taką można szybko zbudować, ale sygnały danych mogą
być tłumione lub zakłócane przez osoby chodzące po pokoju lub wilgoć w
powietrzu. Opracowywane są jednak nowe techniki IR, które będą mogły działać
również poza linią wzroku.
Techniki radiowe (RF) mogą być stosowane, gdy
urządzenia znajdują się w różnych pomieszczeniach, a nawet w różnych budynkach.
Zastosowanie tego rodzaju sieci jest ograniczone zasięgiem sygnałów radiowych.
W przypadku techniki RF można wykorzystywać jedną lub wiele częstotliwości.
Pojedyncza częstotliwość może ulegać zewnętrznym zakłóceniom i zniekształceniom
wynikającym z ukształtowania terenu. Może też zostać łatwo podsłuchana, co
sprawia, że transmisja danych nie jest bezpieczna. Problem zabezpieczenia
transmisji danych można rozwiązać, rozpraszając widmo sygnału przez użycie
wielu częstotliwości, dzięki czemu będzie on bardziej odporny na zakłócenia i
trudniejszy do podsłuchania.
Obecnie rozproszenie widma transmisji w
sieciach WLAN uzyskuje się przy użyciu dwóch metod: FHSS (Frequency Hopping
Spread Spectrum, skokowa zmiana częstotliwości w widmie rozproszonym) i DSSS
(Direct Sequence Spread Spectrum, sekwencja bezpośrednia w widmie
rozproszonym). Szczegóły techniczne dotyczące działania tych metod wykraczają
poza zakres materiału tego kursu.