Prąd elektryczny to przepływ ładunków wywołany ruchem elektronów. W
obwodach elektrycznych prąd jest wywołany przepływem swobodnych elektronów. Gdy
przyłożone zostanie napięcie (ciśnienie elektryczne) i powstanie ścieżka dla
prądu, elektrony będą się poruszać od ujemnego bieguna do bieguna dodatniego.
Biegun ujemny odpycha elektrony, a biegun dodatni przyciąga je.
Prąd jest oznaczany literą „I". Jednostką pomiaru prądu jest amper (A).
Definiowany jest on jako liczba ładunków przepływających w ciągu sekundy przez
punkt wzdłuż ścieżki.
Jeśli przyjmiemy, że natężenie lub prąd to ilość
lub objętość ruchu elektronów, to napięcie będzie szybkością, z jaką
przepływają elektrony. Z połączenia natężenia i napięcia powstaje moc
elektryczna. Moc urządzeń elektrycznych, takich jak żarówki, silniki i
zasilacze komputerowe, jest podawana w watach. Liczba watów określa, ile mocy
dane urządzenie zużywa lub wytwarza.
Całą pracę w obwodzie elektrycznym
wykonuje prąd lub natężenie. Przykładowo, elektryczność statyczna
charakteryzuje się bardzo wysokim napięciem, tak wysokim, że może spowodować
przeskok iskry przez lukę wielkości kilku centymetrów. Jednak ma ona bardzo
małe natężenie i może wywołać szok, ale nie trwałe obrażenia. Rozrusznik w
samochodzie pracuje z bardzo niskim napięciem rzędu 12 woltów, ale wymaga
bardzo dużego natężenia do wytworzenia energii, która wystarczyłaby do
obrócenia wału silnika. Piorun ma zarówno bardzo wysokie napięcie, jak i
natężenie, w wyniku czego może spowodować poważne uszkodzenia lub
obrażenia.