Protokoły wykorzystywane w warstwie sieci w celu transmisji danych
pomiędzy hostami za pośrednictwem routera nazywane są protokołami routowanymi.
Protokoły routowane zapewniają transport danych przez sieć. Protokoły routingu
umożliwiają routerowi dokonanie wyboru najlepszej ścieżki prowadzącej ze źródła
do celu.
Do funkcji protokołów routowanych należą między innymi:

- Zastosowanie dowolnego zestawu protokołów dostarczającego wystarczającej
ilości informacji w adresie warstwy sieci, aby umożliwić routerowi przesłanie
danych do następnego urządzenia, a w konsekwencji do celu.
- Zdefiniowanie formatu i sposobu wykorzystania pól wewnątrz pakietu.
Przykładami protokołów routowanych są: protokół IPX (ang.
Internetwork Packet Exchange) stosowany w rozwiązaniach firmy Novell
oraz protokół IP (ang. Internet Protocol). Do grupy tej należą również
protokoły DECnet, AppleTalk, Banyan VINES oraz XNS (ang. Xerox Network
Systems).
Routery wykorzystują protokoły routingu w celu wymiany
informacji i tablic routingu. Innymi słowy, protokoły routingu umożliwiają
routerom prowadzenie routingu w ramach protokołów routowanych.
Do
funkcji protokołów routingu należą między innymi:

- Dostarczanie procesów pozwalających na współdzielenie informacji o
trasach.
- Umożliwienie komunikacji między routerami w celu aktualizacji i
utrzymywania tablic routingu.
Przykładami protokołów routingu obsługujących protokół IP są protokoły
RIP (ang. Routing Information Protocol), IGRP (ang. Interior Gateway
Routing Protocol), OSPF (ang. Open Shortest Path First), BGP (ang.
Border Gateway Protocol) oraz EIGRP (ang. Enhanced IGRP).