Technologia Ethernet 100 Mb/s jest znana również pod nazwą Fast
Ethernet. Dwie technologie, które zyskały na znaczeniu, to 100BASE-TX,
używająca miedzianej skrętki nieekranowanej UTP, oraz 100BASE-FX, używająca
światłowodu wielomodowego.
Trzy charakterystyczne elementy, wspólne dla
technologii 100BASE-TX i 100BASE-FX, to parametry czasowe, format ramki i
elementy procesu transmisji. Obie technologie, 100BASE-TX i 100BASE-FX, mają
jednakowe parametry czasowe. Zauważmy, że czas przesłania jednego bitu z
prędkością 100 Mb/s wynosi 10 ns = 0,01 mikrosekundy = 1 stumilionową część
sekundy.

Format ramki sieci 100 Mb/s jest taki sam, jak w sieci 10 Mb/s.

Sieć Fast Ethernet jest dziesięć razy szybsza niż sieć
10BASE-T. Z powodu większej prędkości należy zachować ostrożność, gdyż wysyłane
bity są krótsze i występują częściej. Sygnały o większej częstotliwości są
bardziej narażone na szumy. W celu zaradzenia tym problemom w sieciach Ethernet
100 Mb/s używane są dwa oddzielne etapy kodowania. W pierwszym etapie kodowania
używana jest metoda o nazwie 4B/5B, a w drugiej właściwe kodowanie liniowe,
zależne od typu medium, którym jest kabel miedziany lub włókno światłowodowe.