Do przekazywania pakietów z sieci źródłowej do sieci docelowej
router używa protokołu IP. Pakiety muszą zawierać zarówno identyfikator sieci
źródłowej, jak i docelowej.
Używając adresu IP sieci docelowej, router może dostarczyć pakiet do
odpowiedniej sieci. Gdy pakiet przybywa do routera połączonego z siecią
docelową, router ten używa adresu IP do zlokalizowania konkretnego komputera w
tej sieci. System ten działa podobnie do poczty. Przy przesyłaniu listu należy
najpierw na podstawie kodu dostarczyć go do urzędu pocztowego w mieście
docelowym. Ten urząd pocztowy musi odnaleźć punkt docelowy w danym mieście na
podstawie nazwy ulicy i numeru domu. Proces ten składa się z dwóch etapów.
Podobnie każdy adres IP składa się z dwóch części.
Jedna część identyfikuje sieć, do której komputer jest przyłączony, a
druga identyfikuje ten komputer w sieci docelowej. Jak pokazano na rysunku
, każdy oktet może przedstawiać liczbę od 0 do 255. Każdy z oktetów
wyznacza 256 grup, a każda z nich dzieli się na 256 podgrup, z których każda
zawiera 256 adresów. Korzystając z adresu grupy znajdującej się bezpośrednio na
wyższym poziomie hierarchii nad rozpatrywaną grupą, można opisywać wszystkie
grupy, na które dzieli się ten adres, za pomocą pojedynczej jednostki.
Adres taki jest nazywany adresem hierarchicznym, ponieważ składa się z
różnych poziomów. W adresie IP dwa identyfikatory połączone są w jedną liczbę.
Liczba ta musi być unikatowa, bowiem w przeciwnym wypadku niemożliwy byłby
routing pakietów. Pierwsza część identyfikuje adres sieci, w której znajduje
się dany system. Druga część, zwana częścią hosta, identyfikuje pojedyncze
urządzenie w tej sieci.
Adresy IP są podzielone na klasy, które
definiują wielkie, średnie i małe sieci. Adresy klasy A są przypisywane sieciom
wielkim. Adresy klasy B są przeznaczone dla sieci średnich, a klasy C — dla
sieci małych.
Przy określaniu, która część adresu identyfikuje sieć, a która hosta,
pierwszym krokiem jest określenie klasy adresu IP.