Minimalny odstęp pomiędzy dwiema niekolidującymi ramkami jest zwany
przerwą międzyramkową. Jest on mierzony od ostatniego bitu pola FCS pierwszej
ramki do pierwszego bitu preambuły ramki drugiej.

Po wysłaniu ramki wszystkie stacje w sieci Ethernet 10 Mb/s
muszą oczekiwać co najmniej przez czas transmisji 96 bitów (9,6 mikrosekundy),
zanim następna ramka może zostać poprawnie wysłana przez którąkolwiek stację. W
szybszych wersjach sieci Ethernet odstęp pozostaje taki sam (czas transmisji 96
bitów), lecz czas, który musi upłynąć, jest odpowiednio krótszy. Czas ten po
angielsku określa się mianem „interframe spacing" albo „interframe
gap" — najczęstsze polskie określenie to „przerwa międzyramkowa".
Przerwa ta ma na celu zapewnienie wolniejszym stacjom czasu na przetworzenie
poprzedniej ramki i przygotowanie się do odbioru następnej ramki.
Zadaniem wtórnika jest regeneracja pełnych 64 bitów informacji taktujących,
tj. preambuły i pola SFD, na początku każdej ramki. Dzieje się tak mimo
możliwości utraty części bitów początku preambuły z powodu powolnej
synchronizacji. Ze względu na konieczność dokonania taktowania bitów ramki na
nowo mała redukcja przerwy międzyramkowej jest nie tylko możliwa, lecz również
oczekiwana. Niektóre chipsety w sieciach Ethernet są wrażliwe na skrócenie
przerwy międzyramkowej, przez co po jej zmniejszeniu mogą wystąpić problemy z
wykrywaniem ramek. Wraz ze wzrostem mocy przetwarzania komputerów stacjonarnych
mogą one łatwo nasycić ruchem segment sieci Ethernet i rozpocząć ponowne
nadawanie przed upływem czasu opóźnienia związanego z przerwą międzyramkową.
Po wystąpieniu kolizji i gdy w kablu nie ma sygnału z żadnej ze stacji
(każda oczekuje przez czas pełnej przerwy międzyramkowej), stacje biorące
udział w kolizji muszą odczekać dodatkowy czas (który może rosnąć wykładniczo)
przed przystąpieniem do próby ponownego nadania ramki, przy nadawaniu której
wystąpiła kolizja. Okres oczekiwania jest celowo zaprojektowany jako losowy, po
to, by dwie stacje nie generowały takiego samego opóźnienia przed ponowieniem
transmisji, gdyż powodowałoby to wystąpienie kolejnych kolizji. Częściowo
zostało to osiągnięte przez zwiększanie najkrótszego interwału, na podstawie
którego jest określany losowy czas ponowienia transmisji przy każdej następnej
próbie. Okres oczekiwania jest mierzony w przyrostach jednostki „szczelina
czasowa".
Jeśli warstwie MAC nie uda się wysłanie ramki w ciągu 16
prób, rezygnuje i zwraca błąd do warstwy sieci. Taki zdarzenie jest dosyć
rzadkie i zachodzi jedynie przy niezmiernie dużych obciążeniach sieci lub gdy w
sieci istnieje jakiś problem natury fizycznej.