Wraz z wprowadzeniem sieci Fast Ethernet opartej na kablach
miedzianych powstała potrzeba utworzenia jej wersji światłowodowej. Wersja
oparta na światłowodach mogłaby być używana w sieciach szkieletowych,
połączeniach między piętrami i budynkami, gdzie kable miedziane są mniej
przydatne, oraz w środowiskach o dużych zakłóceniach. Aby zaspokoić te
potrzeby, wprowadzono technologię 100BASE-FX. Jednak technologia 100BASE-FX
nigdy nie odniosła sukcesu. Powodem tego było szybkie wprowadzenie standardów
Gigabit Ethernet dla kabli miedzianych i światłowodów. Standardy Gigabit
Ethernet są obecnie dominującą technologią w instalacjach szkieletowych,
szybkich przełącznicach oraz w innych zastosowaniach związanych z
infrastrukturą.
Taktowanie, format ramki i transmisja są takie same dla
obydwu wersji technologii Fast Ethernet 100 Mb/s. Jednakże w technologii
100BASE-FX wykorzystuje się kodowanie NRZI, które pokazane jest na rysunku
. Górny przebieg nie zawiera zmiany, co oznacza 0 binarne. W drugim
przebiegu zmiana występuje w środku okna czasowego. Zmiana ta reprezentuje 1
binarną. W trzecim oknie przedstawiono zmieniającą się sekwencję binarną. Na
tym przykładzie lepiej widać, że brak zmian oznacza 0, a zmiana — 1.
Na
rysunku
przedstawiono podsumowanie informacji dotyczących łącza i wyprowadzeń
styków w technologii 100BASE-FX. Najczęściej używana jest para światłowodów ze
złączami ST lub SC.
Możliwa jest transmisja z prędkością 200 Mb/s,
ponieważ w sieci 100BASE-FX wykorzystywane są oddzielne włókna optyczne dla
ścieżki nadawczej (Tx) i odbiorczej (Rx).