Opóźnienie propagacji to parametr badany poprzez prosty pomiar czasu
przesyłania sygnału testowanym kablem. Opóźnienie sygnału w parze przewodów
zależy od ich długości, stopnia skręcenia i właściwości elektrycznych.
Opóźnienia są mierzone w setnych częściach nanosekundy. Jedna nanosekunda to
jedna miliardowa, czyli 0,000000001 sekundy. Standard TIA/EIA-568-B określa
limit opóźnienia propagacji dla różnych kategorii skrętki nieekranowanej.
Obliczenia długości kabli opierają się na pomiarach opóźnienia propagacji.
Standard TIA/EIA-568-B.1 stanowi, że fizyczną długość linii oblicza się według
pary przewodów o najkrótszym opóźnieniu sygnału elektrycznego. Testery mierzą
długość przewodu na podstawie opóźnienia sygnału elektrycznego w teście TDR,
nie zaś opierając się na fizycznej długości koszulki kabla. Ponieważ przewody w
kablu są skręcone, sygnały przebywają większy dystans, niż wynikałoby to z
fizycznej długości kabla. Pomiar TDR polega na wysłaniu impulsu przez parę
przewodów i zmierzeniu czasu, jaki upłynie do momentu powrotu tego impulsu
przez tę samą parę.
Test TDR nie tylko pozwala określić długość kabla,
ale także odległość do takich uszkodzeń, jak przewody zwarte i rozwarte. Kiedy
impuls napotka przewody zwarte lub rozwarte albo podłączenie niskiej jakości,
całość lub część jego energii powróci do testera okablowania. Może to zostać
użyte do obliczenia przybliżonej odległości od uszkodzenia. Jest to przydatne
przy szukaniu na linii niesprawnego punktu połączenia, którym może być np.
gniazdko ścienne.
W różnych parach przewodów w jednym kablu opóźnienia
propagacji mogą się nieco różnić od siebie ze względu na liczbę skrętów i
właściwości elektryczne poszczególnych par. Różnica między parami w opóźnieniu
nosi nazwę różnicy opóźnień. Różnica opóźnień jest newralgicznym parametrem w
sieciach o dużej prędkości, w których dane są jednocześnie przesyłane przez
kilka par przewodów, na przykład Ethernet 1000BASE-T. Jeśli różnica opóźnień
między parami jest za duża, bity nie docierają jednocześnie i nie jest możliwe
ponowne złożenie danych. Nawet jeśli łącze nie jest przeznaczone do tego typu
transmisji danych, testowanie błędu opóźnienia umożliwi jego modernizację w
kierunku sieci o większej przepustowości.
Wszystkie połączenia kablowe w
sieci lokalnej muszą przejść każdy z opisanych wyżej testów, w sposób określony
w standardzie TIA/EIA-568-B, aby można było mówić o zgodności ze standardem.
Zgodność ze standardem musi być potwierdzona przez urządzenie certyfikacyjne,
które zapewnia, że wszystkie konieczne testy zakończyły się powodzeniem. Testy
te dają pewność, że połączenia kablowe będą działały niezawodnie przy wysokich
częstotliwościach i szybkościach. Testy kabli należy wykonywać podczas ich
instalowania, a następnie regularnie ponawiać, aby mieć pewność, że instalacje
sieci LAN spełniają standardy branżowe. Aby zyskać pewność, że testy są
dokładne, należy prawidłowo korzystać z wysokiej jakości urządzeń testujących.
Wyniki testów trzeba również dokładnie udokumentować.