Implementacje warstwy fizycznej różnią się w zależności od
odległości urządzeń od usług, szybkości i typu samej usługi.
Połączenia szeregowe są używane do obsługi takich usług WAN, jak
wydzielone linie dzierżawione wykorzystujące protokół PPP (Point-to-Point
Protocol) lub Frame Relay. Szybkość tych połączeń mieści się w zakresie od 2400
b/s do 1,544 Mb/s w przypadku usługi T1 i 2,048 Mb/s w przypadku usługi E1.
Sieć ISDN udostępnia połączenia na żądanie oraz usługi zwrotnego
wybierania numeru. Interfejs ISDN BRI (Basic Rate Interface) składa się z dwóch
kanałów do przenoszenia informacji (kanały B) o szybkości 64 kb/s oraz jednego
kanału D o szybkości 16 kb/s używanego do celów sygnalizacyjnych i innych zadań
związanych z zarządzaniem łączem. W celu przenoszenia danych kanałem B jest
zwykle używany protokół PPP.
Wraz ze wzrostem zapotrzebowania na usługi
szerokopasmowe o dużej szybkości w budynkach mieszkalnych coraz bardziej
popularne stają się połączenia DSL i modemy kablowe. Na przykład typowe stałe
łącze DSL może zapewnić szybkości standardu T1/E1 za pośrednictwem istniejącej
linii telefonicznej. W wypadku usług kablowych wykorzystywany jest istniejący
kabel koncentryczny linii telewizji kablowej. Kabel koncentryczny umożliwia
łączność dorównującą szybkością łączom DSL lub nawet szybszą. Usługi DSL i
modemy kablowe zostaną omówione bardziej szczegółowo w innym module.