Aby dostosować się do potrzeb sieci o różnych rozmiarach oraz
ułatwić ich klasyfikowanie, adresy IP zostały podzielone na grupy zwane
klasami.
Podział ten jest nazywany adresowaniem klasowym. Każdy pełny 32-bitowy
adres IP można podzielić na część identyfikującą sieć i część identyfikującą
hosta.
Bit lub zestaw bitów na początku każdego adresu określa jego klasę.
Istnieje pięć klas adresów IP, co pokazano na rysunku
.
Adresy klasy A zostały przeznaczone dla wyjątkowo dużych sieci
i mogą zawierać ponad 16 milionów adresów hostów.
Adresy klasy A do identyfikacji sieci używają tylko pierwszego oktetu.
Pozostałe trzy oktety stanowią adres hosta.
Pierwszy bit adresu klasy A
jest zawsze równy 0. W takim przypadku najmniejsza możliwa do przedstawienia
liczba to 00000000, czyli 0 dziesiętnie, a największa to 01111111, czyli 127
dziesiętnie. Liczby 0 i 127 są zarezerwowane i nie można ich używać jako
adresów sieci. Każdy adres, którego pierwszy oktet ma wartość z przedziału od 1
do 126, jest adresem klasy A.
Adres sieciowy 127.0.0.0 jest
zarezerwowany na potrzeby testowania pętli zwrotnej. Routery lub inne
urządzenia mogą używać tego adresu do wysyłania pakietów do samych siebie. Tak
więc liczby tej nie można przypisać żadnej sieci.
Adresy klasy B zostały
przeznaczone na potrzeby sieci średnich i dużych.
Adres IP klasy B do identyfikacji sieci używa pierwszych dwóch z
czterech oktetów. Pozostałe dwa oktety określają adres hosta.
Pierwsze
dwa bity pierwszego oktetu adresu klasy B są zawsze równe 10. Pozostałe sześć
bitów może zawierać jedynki lub zera. Tak więc najmniejszą liczbą, która może
reprezentować adres klasy B, jest 10000000, czyli 128 dziesiętnie, a największą
— 10111111, czyli 191 dziesiętnie. Każdy adres, którego pierwszy oktet ma
wartość z przedziału od 128 do 191, jest adresem klasy B.
Spośród
wszystkich klas adresów najczęściej wykorzystywana jest klasa C.
Ta przestrzeń adresowa została przeznaczona dla małych sieci,
zawierających maksymalnie 254 hosty.
Adres klasy C zaczyna się od
dwójkowej wartości 110. Tak więc najmniejszą możliwą do przedstawienia liczbą
jest 11000000, czyli 192 dziesiętnie, a największą — 11011111, czyli 223
dziesiętnie. Adres zawierający w pierwszym oktecie wartość z przedziału od 192
do 223 jest adresem klasy C.
Klasa D została utworzona w celu
umożliwienia rozsyłania grupowego przy użyciu adresów IP.
Adres rozsyłania grupowego jest unikatowym adresem sieciowym, który
kieruje pakiety o tym adresie docelowym do zdefiniowanej wcześniej grupy
adresów IP. Dzięki temu pojedynczy komputer może przesyłać jeden strumień
danych równocześnie do wielu odbiorców.
Przestrzeń adresowa klasy D, podobnie jak pozostałe przestrzenie adresowe,
jest matematycznie ograniczona. Pierwsze cztery bity adresu klasy D muszą być
równe 1110. Tak więc w przypadku adresów klasy D wartość pierwszego oktetu
należy do zakresu od 11100000 do 11101111, czyli od 224 do 239 dziesiętnie.
Adres IP zawierający w pierwszym oktecie wartości z przedziału od 224 do 239
jest adresem klasy D.
Zdefiniowano także klasę E adresów IP.
Adresy te zostały jednak zarezerwowane przez Internet Engineering Task
Force (IETF) na potrzeby badawcze. Tak więc nie oddano do publicznego użytku
żadnych adresów klasy E. Pierwsze cztery bity każdego adresu klasy E mają
zawsze wartość 1. Tak więc pierwszy oktet dla adresów klasy E może przyjmować
wartości od 11110000 do 11111111, czyli od 240 do 255 dziesiętnie.
Na
rysunku
przedstawiono w systemie dziesiętnym i dwójkowym zakres wartości
pierwszego oktetu adresu IP dla każdej klasy.