Na kabel światłowodowy nie wywierają wpływu zewnętrzne źródła szumu,
stanowiące problem w przypadku mediów miedzianych, ponieważ światło zewnętrzne
nie może dostać się do światłowodu, z wyjątkiem punktu po stronie nadajnika.
Płaszcz okrywają bufor i koszulka zewnętrzna, uniemożliwiając światłu
przedostanie się do środka lub wydostanie się z kabla.
Co więcej,
transmisja światła w jednym ze znajdujących się w kablu światłowodów nie
powoduje zakłóceń transmisji w żadnym innym światłowodzie. Oznacza to, że w
światłowodzie nie występują problemy z przesłuchem, spotykane w mediach
miedzianych. W rzeczywistości jakość łączy światłowodowych jest tak dobra, że
najnowsze standardy dotyczące sieci Ethernet o prędkości jednego gigabita i
dziesięciu gigabitów na sekundę określają zasięg transmisji, który dalece
przekracza tradycyjny dwukilometrowy zasięg pierwszych sieci Ethernet.
Transmisja światłowodowa umożliwia używanie protokołu sieci Ethernet w sieciach
miejskich (MAN) i rozległych (WAN).
Mimo iż światłowód jest najlepszym z
mediów transmisyjnych, przenoszącym duże ilości danych na znaczne odległości,
nie jest on pozbawiony wad. Gdy światło przesyłane jest światłowodem, część
jego energii jest tracona. Wraz ze wzrostem odległości, na którą jest
przesyłany sygnał świetlny w sieci, maleje jego moc. Tłumienie sygnału
spowodowane jest wieloma czynnikami, w tym naturą samego światłowodu.
Najbardziej istotnym czynnikiem jest rozpraszanie. Rozpraszanie światła w
światłowodzie jest spowodowane przez mikroskopijne niejednorodności
(zniekształcenia) w jego strukturze, które odbijają i rozpraszają część energii
świetlnej.
Kolejną przyczyną utraty energii świetlnej jest pochłanianie.
Kiedy promień światła pada na pewne typy zanieczyszczeń chemicznych, traci
część swojej energii. Energia świetlna jest wtedy przekształcana w małe ilości
energii cieplnej. Pochłanianie sprawia, że sygnał świetlny staje się
przytłumiony.
Innymi czynnikami powodującymi tłumienność sygnału
świetlnego są nieregularności powstałe podczas produkowania rdzenia lub
chropowatości występujące na granicy między rdzeniem a płaszczem. Sygnał
świetlny traci moc z powodu nieidealnego całkowitego odbicia wewnętrznego w
nierównym obszarze światłowodu. Każda mikroskopijna niedoskonałość w grubości
lub symetrii światłowodu będzie miała wpływ na całkowite odbicie wewnętrzne,
zaś płaszcz pochłonie część energii świetlnej.
Dyspersja impulsu światła
również ogranicza odległość transmisji w światłowodzie. Dyspersja to termin
techniczny dotyczący rozprzestrzeniania się impulsów świetlnych podczas ich
drogi w światłowodzie.

Światłowód wielomodowy o gradientowym współczynniku załamania
został zaprojektowany w celu kompensacji różnicy długości różnych modów, przez
które przechodzi światło w rdzeniu o dużej średnicy. W światłowodzie
jednomodowym nie występuje problem wielu ścieżek, którymi światło może się
przemieszczać. Jednakże dyspersja chromatyczna występuje zarówno w
światłowodzie wielomodowym jak i jednomodowym. Powodem występowania dyspersji
chromatycznej jest różna prędkość przechodzących przez szkło fal świetlnych o
różnych długościach. Na tej samej zasadzie światło jest rozszczepiane przez
pryzmat. W idealnym przypadku dioda LED lub laser powinny emitować światło o
tylko jednej częstotliwości. Wtedy dyspersja chromatyczna nie stanowiłaby
problemu.
Niestety, lasery, a w jeszcze większym stopniu diody LED,
generują szereg fal o różnych długościach, więc dyspersja chromatyczna
ogranicza odległość, na którą sygnał może być transmitowany w światłowodzie.
Jeśli sygnał zostanie przesłany na zbyt dużą odległość to to, co było na
początku jasnym impulsem energii świetlnej, dotrze do odbiornika rozmyte,
rozszczepione i przyciemnione. Odbiornik nie będzie w stanie odróżnić jedynki
od zera.