Warstwa dostępu do sieci jest także nazywana warstwą interfejsu
sieciowego.
Warstwa dostępu do sieci jest odpowiedzialna za wszystkie zagadnienia
związane z tworzeniem łącza fizycznego służącego do przekazywania pakietu IP do
medium sieciowego. Obejmuje ona szczegółowe rozwiązania dotyczące technologii
sieciowych LAN i WAN, łącznie ze szczegółami dotyczącymi warstwy fizycznej i
warstwy łącza danych modelu OSI.
Sterowniki aplikacji, modemów i innych urządzeń działają na poziomie warstwy
dostępu do sieci. Warstwa dostępu do sieci definiuje funkcje umożliwiające
korzystanie ze sprzętu sieciowego i dostęp do medium transmisyjnego.
Standardowe protokoły modemowe, takie jak SLIP (Serial Line Internet
Protocol) i PPP (Point-to-Point Protocol), umożliwiają dostęp do
sieci za pośrednictwem połączenia modemowego. Ponieważ zależności pomiędzy
specyfikacjami sprzętu, oprogramowania i medium transmisyjnego są
skomplikowane, w warstwie tej działa wiele protokołów. Może to powodować
zamieszanie wśród użytkowników. Większość znanych protokołów działa w warstwie
internetowej i transportowej modelu TCP/IP.
Warstwa dostępu do sieci
odpowiada między innymi za odwzorowywanie adresów IP na adresy sprzętowe i
enkapsulację pakietów IP w ramki. Warstwa dostępu do sieci definiuje połączenie
z fizycznym medium sieci w zależności od rodzaju sprzętu i interfejsu
sieciowego.
Dobrym przykładem konfigurowania warstwy dostępu do sieci
jest konfigurowanie systemu Windows po włożeniu do komputera karty sieciowej. W
zależności od wersji systemu Windows karta sieciowa może zostać automatycznie
wykryta przez system operacyjny, po czym zostaną zainstalowane odpowiednie
sterowniki. W starszej wersji systemu Windows użytkownik sam musiałby określić
sterownik karty sieciowej. Producent karty dostarcza takich sterowników na
dyskietkach lub dyskach CD-ROM.