Tłumienność jest to spadek amplitudy sygnału na całej długości
łącza. Długie kable i wysokie częstotliwości sygnału zwiększają tłumienność. Z
tego względu testery okablowania mierzą tłumienność w kablu przy użyciu
największych częstotliwości, które dany kabel może znamionowo przesyłać.
Tłumienność wyraża się w decybelach (dB) przy użyciu wartości ujemnych.
Mniejsza wartość bezwzględna tłumienności oznacza lepszą wydajność łącza.
Na tłumienność składają się różne czynniki. Rezystancja przewodu miedzianego
powoduje utratę części energii elektrycznej sygnału w postaci ciepła. Energia
sygnału jest także tracona poprzez izolację kabla oraz z powodu impedancji
wywołanej niesprawnością złączy.
Impedancja jest miarą oporu przewodnika
względem prądu zmiennego; jej jednostką jest om. Określona standardem
impedancja kabla kategorii 5 wynosi 100 omów. Nieprawidłowe podłączenie złącza
do kabla kategorii 5 powoduje, że złącze ma inną impedancję niż sam kabel. Taka
sytuacja nosi nazwę nieciągłości lub niedopasowania impedancji.
Nieciągłość impedancji zwiększa tłumienność, ponieważ część wysyłanego
sygnału — zamiast zostać przesłana do odbiornika — zostanie odbita z powrotem
do urządzenia wysyłającego, podobnie jak ma to miejsce w przypadku echa. Efekt
ten potęguje się, gdy istnieje wiele nieciągłości powodujących odbicie
kolejnych części pozostałego sygnału z powrotem do nadajnika. Gdy z kolei
odbicie napotka pierwszą nieciągłość, część sygnału odbija się w kierunku
pierwotnego sygnału, tworząc efekt wielokrotnego echa. Echo dociera do
odbiornika w różnych odstępach czasu, utrudniając określenie wartości
właściwego sygnału. Proces ten nosi nazwę rozsynchronizowania i jest przyczyną
błędów w transmisji danych.
Połączone skutki tłumienia sygnału i
nieciągłości impedancji na linii komunikacyjnej noszą nazwę tłumienności
przejścia. Prawidłowe funkcjonowanie sieci wymaga, aby wszystkie kable i złącza
miały jednakową impedancję, bez jakichkolwiek nieciągłości w całej
instalacji.